คุณพ่อใจดี ตอน1

คุณพ่อใจดี ตอน 1 “สวัสดีค่ะ พ่อขา” เสียงของสิรี เมื่อบุญชัยรับโทรศัพท์ สิรีมักโทรศัพท์ถึงพ่อของเธอทุก ๆ วันอาทิตย์ตั้งแต่เธอแต่งงานกับปิติแล้วย้ายตามสามีไปอยู่ที่กรุงเทพ สิรีเป็นลูกสาวคนเดียว เมื่อคุณแม่ของเธอถึงแก่กรรมไปเมื่อหลายปีก่อน บุญชัยก็กลายเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอมครองตนเป็นโสดตลอดมา “เป็นไงบ้างล่ะ ลูก” บุญชัยตอบรับ “ก็เหมือน ๆ เดิมแหละค่ะ” “มีอะไรเหรอ” บุญถามลูกสาวคนเดียววัย 32 ปีของเขา “ทำไมวันนี้ฟังดูสุ้มเสียงลูกไม่ค่อยจะแจ่มไสเหมือนเคย” “พ่อ เก่งจัง” เสียงสิรีตอบมาทางโทรศัพท์ “หนูกำลังไม่ค่อยสบายใจค่ะ ปิติกำลังจะออกเดินทางไปดูงานอีกแล้วค่ะ เห็นว่าคราวนี้ต้องไปนานด้วย” “อ้าว ก็ดีนี่น่า เป็นทางเจริญก้าวหน้า แล้วนี่หนูก็ต้องอยู่กับยายแป๋มกันตามลำพังซีนะ” “ค่ะ พ่อ” “ให้พ่อไปอยู่เป็นเพื่อนไหมล่ะ พ่อกำลังคิดถึงยายแป๋มอยู่เชียว” “ต๊าย … ยายแป๋มคงชอบแน่ ๆ เลย” “อ้าว แล้วหนูล่ะ” “แหม พ่อก็รู้อยู่แล้วว่าหนูอยากอยู่ใกล้ ๆ พ่อ อยากให้พ่อมาอยู่กับหนูเสมอ” อีกสามวันต่อมา บุญชัยก็มากดกริ่งประตูบ้าน แป๋มหลานสาวสวยวัย 14 ปี เป็นคนมาเปิดประตู “ไชโย…. คุณตามาแล้ว สวัสดีค่ะ” เธอประนมมือไหว้ พร้อมกับโถมตัวเข้ามากอดเขาไว้ “สวัสดี โอ้ โฮ หลานสาวของตา สวยขึ้นเป็นกอง” บุญชัยกวาดตามองดูเรือนร่างที่กำลังเจริญวัย “สวัสดีค่ะ พ่อขา” เสียงของสิรีดังขึ้น เธอเข้าไปประนมมือกราบบุญชัยที่อก สิรี อยู่ในชุดอยู่กับบ้าน เธอไส่ชุดกระโปรงหลวม ๆ สบาย ๆ แต่ถึงอย่างนั้น บุญชัยก็ยังคงจำกลิ่นหอมติดตัวเธอแต่ไหนแต่ไรได้ดี บุญชัยมองดูลูกสาวของเขาด้วยความภูมิใจที่เธอยังคงมีรูปร่างงดงาม สูงโปร่ง ถึงแม้เธอจะมีลูกโตเป็นสาวแล้ว สิรีจัดให้บุญชัยพักอยู่ในห้องนอนรับแขก ติดกับห้องนอนใหญ่ของเธอ บุญชัยเป็นนักธุรกิจ ที่มีความสามารถ เขาเป็นคหบดีใหญ่ในจังหวัดที่เขามีภูมิลำเนาอยู่ทางภาคใต้ แต่เขาก็มีคนที่ไว้ใจได้และมีความสามารถคอยดูแลผลประโยชน์ให้เขา ถึงกระนั้น บุญชัยก็มีแล็พท็อป ติดตัวอยู่กับเขาตลอดเวลา เพื่อไว้ใช้ติดต่อกับนักธุรกิจคนอื่นและตรวจสอบสถานะการณ์การค้าต่าง ๆ ทาง internet บุญชัยรู้สึกยินดีที่มีโอกาสใกล้ชิดกับลูกสาว หลานสาวสุดที่รักของเขา สิรีและแป๋มต่างก็ยินดีที่มีบุญชัยมาพักอยู่ด้วย ทำให้บ้านดูคึกคัก อบอุ่น ในยามที่พ่อบ้านไม่อยู่เป็นระยะเวลานาน ๆ อย่างเช่นคราวนี้ “คุณแม่ขา” เสียงยายแป๋มดังขึ้นในขณะที่เธอกำลัง เดินเข้ามาในห้องพักผ่อนซึ่งสิรีและบุญชัยกำลังนั่งคุยกันไปพลาง ดูเคเบิ้ลทีวีไปพลาง “หนูขอไปนอนค้างบ้านเปรมคืนวันเสาร์นี้ได้ไม๊คะ” “อ๋อ … ได้ซีลูก ว่าแต่ลูกอยากจะไปบ้านเขาตอนไหนล่ะ” เปรม จิตเป็นเพื่อนรักของแป๋ม คุณพ่อของเธอเป็นผู้อำนวยการกองอยู่ในกระทรวงหนึ่ง ส่วนคุณแม่เป็นอาจารย์หัวหน้าภาคอยู่ที่มหาวิทยาลัยของรัฐ “ถ้าแม่ไปส่งหนูที่บ้านของยายเปรมตอนซักบ่าย ๆ 5-6 โมงของวันเสาร์ได้ก็ดีค่ะ แล้วพอตอนเช้าวันอาทิตย์ คุณแม่ของเปรมจะพาหนูมาส่งค่ะ” “พ่อขับรถพายายแป๋มไปส่งให้ก็ได้นะ ลูก” บุญกล่าวกับสิรี ในขณะที่แป๋มรีบวิ่งไปโทรศัพท์หาเพื่อน “ว่า แต่หนูเถอะ ตั้งแต่พ่อมาอยู่นี่ ยังไม่เคยเห็นหนูไปเที่ยวไหน หรือ ออกไปข้างนอกบ้างเลย” บุญกล่าวขึ้น “เราไปหาของอร่อย ๆ กินกันดีไม๊ เปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง” “แหม พ่อขา อย่าลำบากไปเลยค่ะ” สิรีกล่าว “แล้วอีกอย่าง หนูก็ยังไม่ทราบเลยว่า หนูจะมีเสื้อผ้าหรือเปล่า ก็ไม่รู้” สิรีพูดคล้าย ๆ กับบ่นกับตนเอง “ไม่ เป็นไรหรอก หนู” บุญชัยพูด “หนูเองก็น่าจะออกไปสนุกสนานเสียบ้าง ไว้เป็นธุระของพ่อเอง เออ .. ว่าแต่ ที่นี่เขามีร้านเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ ที่ไหนกันบ้างล่ะ หนูน่าจะรู้นะ” “ถ้าจะมี ก็เห็นจะเป็นร้านคุณบุษบาที่สยามสแควร์ค่ะ เขามีบริการทุกอย่างสำหรับผู้หญิง เวลาจะมีงานมีการ ออกหน้าออกตากันที ร้านนี้คนแน่นเพียบ แต่เขาก็คิดค่าบริการเต็มที่เหมือนกันนะคะ แต่…….” “เอา หยั่งงี้ก็แล้วกัน หนูไปที่ร้านคุณบุษบาวันเสาร์ตอนบ่ายสองโมงนะหนู” บุญชัยตัดบท ด้วยใบหน้าอันยิ้มละไม “แล้วพ่อจะจัดการให้ทุกอย่าง” สิรี ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ไม่ได้คิดจริงจังอะไรนัก จนกระทั่งเวลาบ่ายโมงครึ่งวันเสาร์ เมื่อบุญชัยมาเตือนเธอว่า “ว่าไง พร้อมแล้วหรือยังล่ะ…” “อะไรพร้อมคะ” สิรีถาม “ไปไส่รองเท้า” บุญชัยออกคำสั่ง ไม่ฟังเสียงลูกสาว “พ่อจะพาหนูไปร้านคุณบุษบาไง” “โธ่ หนูยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย” สิรีกล่าวตอบ “หนูก็ไม่เห็นจะต้องเตรียมอะไร แค่สวมรองเท้าอย่างเดียวก็พอแล้ว” บุญชัยพูดขึ้น “ร้านคุณบุษบาเขาจะจัดการให้หนูหมด” สิรีไม่สามารถขัดคำสั่งของบุญชัยได้ “แหม หนูว่ายังไม่ต้องก็ได้นะคะ” เธอกล่าวขณะกำลังก้าวขึ้นรถ ซึ่งบุญชัยเป็นคนขับ “แล้วที่ร้านเขาจะรู้ได้อย่างไรว่า หนูใช้เสื้อผ้าขนาดไหน” “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ยายแป๋มช่วยพ่อแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อย” บุญ ชัยจอดรถ แล้วเดินพาสิรีไปที่ร้านคุณบุษบา พร้อมกับแนะนำตัวเธอกับผู้จัดการของร้าน ทุกคนในร้านต่างก็ให้การต้อนรับสิรีด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม พร้อมทั้งขอให้บุญชัยมารับสิรีได้ในเวลาประมาณ 1 ทุ่มตรง บุญชัยโทรศัพท์ เช่ารถพร้อมคนขับ แล้วตัวเขาเองก็จัดการพายายแป๋มไปส่งที่บ้านเพื่อนตามเวลา เมื่อเขาก้าวเข้าไปในร้านคุณบุษบาตอนเกือบหนึ่งทุ่ม เขาก็ได้พบหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ยืนอยู่ข้างในร้าน เธอสวมชุดสายเดี่ยว สีเข้ม สั้นสูงเหนือเข่า กว่า 6 นิ้ว มีผ่าข้างขึ้นไปถึงสะโพก ช่วงบนของชุดเผยให้เห็นช่วงบ่าและหน้าอกอวบอิ่มขาวผ่องของเธอ ปกคลุมไว้ด้วยผ้าไหมสีสวยเข้ากับชุดของเธอ รองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดรับเรียวขาขาวผ่องกลมกลึง บุญชัยจ้องมองดูสาวสวยตาค้าง สาวสวยคนนั้นก็มองตอบเขาด้วยใบหน้ายิ้มละไม “โอ้ โฮ นี่หนูของพ่อเหรอเนี่ยะ” บุญชัยกล่าวทักเบา ๆ ด้วยความทึ่ง หลังจากที่ได้มองเธอ จนจำได้ สิรีค่อย ๆ หมุนตัวเธอไปรอบ ๆ ช้า ๆ เพื่อจะอวดบุญชัย “แหม พ่อจำหนูไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ” “โอย… ลูกพ่อสวยเหลือเกิน” “พ่อขา” สิรีกล่าวขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ขณะที่เธอเดินไปขึ้นรถลีมูซีนคันใหญ่กับบุญชัย “หนู โป๊จังเลยค่ะ พ่อเลือกชุดนี้เหรอคะ ชุดชั้นในของหนูชิ้นเล็กนิดเดียว ทั้งเบา ทั้งบาง สุดจะสวย เหมือนกับว่าหนูไม่ได้ไส่อะไรเลย แถมถุงน่องตาข่าย …… พ่อสั่งอะไรไว้ที่ร้านคุณบุษบาคะ” “พ่อเพียงแต่บอกให้เขาจัดชุดที่สวยที่สุด แพงที่สุดให้หนู เพราะหนูเป็นสุภาพสตรีคนพิเศษของพ่อ” “มิน่า เขาคงคิดกันว่าหนูเป็น คนพิเศษแบบไหนก็ไม่ทราบ ที่ไม่ใช่ลูกสาวของพ่อแน่เลย” “พ่อคิดอยู่แล้ว ไม่มีใครสวยกว่าหนูแน่ คืนนี้ พ่อมาควงกับหนู เลยทำให้พ่อหนุ่มขึ้นอีกเป็นกอง” คน ขับรถรีบเปิดประตูให้สิรีและบุญชัยขึ้นนั่งตอนเบาะหลังของรถ สิรีขึ้นก่อน พอเธอขึ้นนั่งบนเบาะรถ ชุดสายเดี่ยวของเธอก็ยิ่งรั้งสูงขึ้นมา จนเห็นขาอ่อนอวบขาวผ่อง ชุดชั้นในชิ้นจิ๋ว เบา บาง ของเธอ ว่อบแว่บ เล่นเอาคนขับรถมองตามเพลิน ตาค้าง จนแทบลืมปิดประตูรถ เมื่อบุญชัยก้าวตามขึ้นไปนั่งเรียบร้อย บุญชัยมองคนขับรถแล้วหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ สิรีทั้งสวย ทั้งเย้ายวน ใครเห็นเธอคืนนี้ก็คงจะเหมือนกับคนขับรถนี่แหละ เขาคิดด้วยความภาคภูมิใจ บุญ ชัยสั่งให้คนขับรถไปที่โรงแรมหรูห้าดาวริมแม่น้ำเจ้าพระยา พอจอดรถ คนขับรถก็รีบขมีขมันลงมาเปิดประตูทางด้านสิรี บุญชัยนึกขำในใจว่า เอาอีกแล้ว เจ้านี่ เอากำไรทางสายตาอีกแล้ว แล้วก็เป็นอย่างนั้นตามที่บุญชัยคิด คราวนี้คนขับรถยิ่งโชคดี เพราะเวลาสิรีขยับตัวจะออกจากรถ เธอไม่สามารถจะช่วยอะไรได้ ชาวต่างประเทศต่างก็เดินไป-มาขวักไขว่ แทบทุกสายตาจ้องจับอยู่ที่สิรี ยิ่งเวลาที่เธอย่างก้าวเดิน ด้านที่กระโปรงผ่าข้างโชว์ให้เห็นขาอ่อนขาวผ่องของเธอภายใต้ถุงน่องตาข่าย ซึ่งแทบจะไม่ปิดบังอะไรเลย สิรีรู้ตัวดีว่าเธอเป็นเป้าสายตาของทุกคน ที่ต่างก็มองตามเธอจนต้องเหลียวหลังกันทุกคน เธอกอดแขนบุญชัยแน่น ยึดเป็นหลัก นี่ถ้าเธอเดินอยู่คนเดียว ขาคงขวิด หกล้มไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว บุญชัยพาสิรีตรงมาที่ค๊อกเทลเลาวจน์ของ โรงแรม เขาพาเธอมานั่งที่สตูลที่บาร์แล้วสั่งเครื่องดื่มให้สิรี พอแก้วที่สามผ่านไป สิรีก็เลิกให้ความสนใจกับท่านั่งของเธอบนสตูล บุญชัยก็ยืนกึ่งนั่งบนสตูลถัดไป เขาภูมิใจในความสวยและเย้ายวนของสิรี เขาอยากจะอวดทุกคนอย่างเต็มที่ ถึงเวลานี้สิรีก็คุย หัวเราะ เสียงใสกับบุญชัย อย่างเพลิดเพลิน ปิติไม่เคยพาเธอออกมาอย่างนี้เลย เขาเก็บตัวเธอไว้ให้ทำงานบ้าน ในขณะที่ตัวเองก็ออกไปทำงานนอกบ้านทุกวัน สิรีกำลังสุขสำราญเต็มที่ เธอรู้สึกภูมิใจว่าทุกคนกำลังมองเธออยู่ ในสายตาของแต่ละคน แสดงความชื่นชม ต้องการตัวเธอ บุญชัย พาสิรี ไปต่อที่ห้องอาหารอิตาเลียนที่มีชื่อของโรงแรมแห่งนี้ เขาสั่งอาหารให้สิรี พร้อมทั้งไวน์อย่างดี สิรีกำลังครึ้มเต็มที่ เธอไม่เคยมีความสุขเหมือนวันนี้มานานแล้ว เสร็จจากห้องอาหาร บุญชัยก็ประคองพาสิรีมาที่ฟลอร์เต้นรำ บุญชัยพาสิรีโลดแล่นไปบนฟลอร์อย่างเชี่ยวชาญ สิรีเองก็ปล่อยตัวล่องลอยไปในบรรยากาศอันแสนสุขเต็มที่ ------------------------- บุญ ชัยประคองสิรีมาขึ้นรถลีมูซีนเอาตอนใกล้ตีหนึ่ง ระหว่างทางที่อยู่บนรถ สิรีกอดกระแซะตัวเธอกับบุญชัยตลอดทาง เธอรู้สึกตัวว่ามีความสุขเหลือเกิน อยากให้ความรู้สึกที่ดีนี้อยู่กับเธอตลอดไป ชุดของเธอตอนนี้ ทั้งสายเดี่ยวก็ไม่ติดอยู่บนบ่าของเธอ ลื่นไถลลงมาทางด้านข้างของตัวเธอ บุญชัยชักเป็นห่วงเหมือนกัน เพราะเขาแอบมองเห็นคนขับรถ ละสายตาจากท้องถนนข้างหน้า มองกระจกหลังดูสิรีบ่อย ๆ บุญชัยคิดจะทักท้วง แต่เห็นว่าถนนว่าง และรถก็ยังคงวิ่งไปช้า ๆ บนถนนที่โล่ง ปลอดโปร่ง ไม่มียวดยาน ได้อย่างเรียบร้อย ก็เลยเฉยเสีย “หนูมีความสุขเหลือเกิน หนูรักพ่อม๊าก มาก ที่สุด” “พ่อดีใจ ที่หนูมีความสุข ไว้วันหลัง เราต้องหาโอกาสไปกันอีกนะ” “อู๊ย…. วิเศษเลย หนูดีใจจัง ….. “ สิรี พึมพำคร่ำครวญ อยู่ที่หูของบุญชัย มือของเธอก็ป่ายลูบไปที่หน้าอกของบุญชัย เธอพยายามจะแกะกระดุมเสื้อ เอามือลอดเข้าไปข้างในเสื้อ ขาของเธอก็งอก่ายอยู่บนขาของบุญชัย แขนของบุญชัยโอบประคองสิรีไว้ให้แนบตัวเขา สิรีดันตัว ขึ้นจูบที่แถว ๆ คางของบุญชัย บุญชัยก็หันหน้ามารับจูบของสิรี มืออีกข้างหนึงของบุญชัยที่ยังว่างอยู่ตอนนี้ก็มาลูบไล้ที่ขาอ่อนของสิรีที่ ปกคลุมไว้ด้วยถุงน่องตาข่าย บางครั้งก็ลูบเลยขึ้นมาถึงแก้มก้นอันกลมกลึงของสิรี สิรีก็ยิ่งดันตัวของเธอเข้าแนบแขนของบุญชัย เอาหน้าอกของเธอมาถูที่แขนของบุญชัย บุญชัยใช้มือของเขาค่อย ๆ ลอกเอาถุงน่องของสิรีออกจากตัวของเธอ สิรีก็ขยับยกสะโพกเพื่อช่วยให้บุญชัยดึงถุงน่องออกได้สดวกขึ้น พร้อมกันนั้นเธอก็ช่วยบุญชัยดึงชั้นในตัวจิ๋ว นิดเดียวของเธอออกไปด้วยพร้อม ๆ กัน นอกจากชุดที่ผ่าข้างเกือบถึงบั้นเอวของสิรี และรองเท้าส้นสูงที่เธอเตะออกไปจากเท้าของเธอแล้ว ด้านล่างของสิรีก็เปลือยเปล่า บุญชัยเก็บถุงน่องและชั้นในชิ้นจิ๋ว ของสิรีไว้ในกระเป๋าเสื้อนอกของเขา แล้วเขาใช้นิ้วลากไปตามร่องก้นของสิรี พุ่งเข้าสู่ด้านหน้า ร่องด้านหน้าของสิรีตอนนี้กำลังฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำเมือกที่ไหลเอ่อออกมา พอนิ้วของบุญชัยลากไถ ไป-มา อยู่ที่ร่องทางด้านหน้า สิรีก็ยิ่งดันตัวของเธอให้แนบกับร่างของบุญชัย เสียงเธอครางกระเส่าเบา ๆ อยู่ในลำคอ ทั้งสองคนแทบไม่รู้สึกตัวว่ารถมาจอดอยู่ที่บันใดหน้าบ้านแล้ว